Trạng thái

علمنی الوکت اصبر علی الراح و اعیش بهل زمن وتألم بقهری// و اکابر علی جرح او امسح دموع العین و اچوی النار بیدی او انچوی بجمری// مشیت وی الحزن من الصغر للیوم و اتحمل رغم طعنات البظهری// و تگول الناس یضحک ابد ما مهموم ما یدرون همی مخزن بصدری// الدنیا ویای تمش