به آن اشکی که میدانی به حد مرگ دلتنگم هوای گریه دارم من ، ولی با بغض میجنگم چو یک اشکی که پنهان شد ز ترس ننگ لغزیدن چنان مفلوک و مغمومم که خود یک لکه ی ننگم ز حالم برکه میمیرد ز بغضم ماه میگرید من آن مجنون دیروزم،ولی در ظاهرِ سنگم به بغضم میزنم طعنه به اش